Eerst ben ik naar Alblasserbos Kortland gegaan. Ik wist daar een groepje echt judasoren te staan, een fraaie paddenstoel (op de foto klikken voor groter beeld):
Echt judasoor
Echt judasoor
Hierna besloot ik naar Alblasserbos gedeelte Oud-Alblas te gaan. Langs de paden, soms op enkele tientallen meters, ligt volop dood hout, en het is regelmatig de moeite waard om die eens goed af te kijken op paddenstoelen en mossen. Een aanrader om eens te doen! Ook vandaag kwam ik op die manier weer enkele mooie paddenstoelen tegen. Van zo'n klein formaat dat je ze vanaf het pad vrijwel niet ziet, maar als je wat van de paden afgaat en goed om je heen kijkt wel kan vinden. Met name één paddenstoel trok bijzonder mijn aandacht en daar heb ik dan ook een poosje bij gezeten, camera op zelfgebouwd 'statief' van rugzak, regenpak e.d., aangezien m'n echte statief niet laag genoeg kwam.
Mosklokje spec.
Mosklokje spec.
Ondertussen ging ik steeds meer letten op mossen, die in de winter hoogtij vieren. Het fotograferen van mossen is buitengewoon lastig, door het zeer kleine formaat. Maar daardoor ook uitdagend. Uiteindelijk vond ik op wat dood hout stukken mos met de nodige sporenkapsels, hiermee verspreiden de mossen hun sporen. Geen zaden dus, zoals de meeste planten, maar sporen, net als paddenstoelen. Ik besloot om een poging te wagen de sporenkapsels van mossen 1:1 te fotograferen. Dat vergt veel geduld! Macrofotografie is sowieso een goede geduldstraining... Maar geduld en uithoudingsvermogen wordt vaak goed beloond, zo ook vandaag. Als fotograaf zie je natuurlijk altijd verbeterpuntjes, maar ik mocht niet klagen! Zeker als je bedenkt dat deze sporenkapsels slechts enkele millimeters groot zijn. Welke soort(en) dit precies is/zijn weet ik niet precies, een wereld apart die mossen...Een tip: kijk eens goed naar mossen (liefst met loep). Daarvoor hoef je niet ver, op een stukje dood hout of een boom in de achtertuin kunnen al mossen groeien.
Enkele meters voorbij bovenstaande mossen ving ik al een glimp van het voorjaar op, en wel in de vorm van bloeiende hazelaars. Erg vroeg natuurlijk. Veroorzaakt door het overwegend zachte weer. Al is de hazelaar er altijd wel vroeg bij.
De hazelaar is eenslachtig en eenhuizig. Het eerste houdt in dat mannelijke en vrouwelijke bloemen los van elkaar zitten, eenhuizig betekent dat ze bij elkaar op de struik voorkomen. De gele 'staarten' (mannelijke bloemen) die aan de hazelaars hangen vallen de meeste mensen wel op, maar er zijn er maar weinig die ook de vrouwelijke bloemen zien. Ze zijn erg klein, maar van dichtbij prachtig mooi! Helaas ging het wat harder waaien zodat ik geen goede scherpe foto's kon maken. Maar na een klein uur bij de struik gestaan te hebben, steeds wachtend op het goede moment om af te drukken, mag ik toch tevreden zijn met het resultaat. En wie weet krijg ik dit voorjaar nog wel een kans op een mooie heldere, windstille dag.
Hazelaar, vrouwelijke bloem
Hazelaar, vrouwelijke bloemen bovenaan, onderin
foto een stukje van de mannelijke bloemen
Weer een tip: kijk eens goed de hazelaars af, en probeer die kleine (een centimeter groot misschien) vrouwelijke bloemen te vinden!
Ondertussen ging de tijd ook door en begon het meer en meer te schemeren en harder te waaien. Allemaal niet geweldig voor macrofotografie, maar ik was al goed verzadigd deze middag!
Ik fietste het bos nog eens door en dat leverde nog drie vuurgoudhanen op, prachtige vogels, samen met de goudhaan het kleinste vogeltje van Europa. Zeer bewegelijke vogels die moeilijk in de verrekijker te krijgen en te houden zijn, maar ze laten over het algemeen veel van zich horen met een hoog trillend geluidje waardoor ze hun aanwezigheid verraden.
Ook in deze tijd van het jaar is er dus veel te beleven buiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten