Winter in de Alblasserwaard

Schreef ik in een eerder bericht dat de huidige Alblasserwaardse vogelbevolking winters aandoet maar enigszins serieus winterweer uitblijft, sinds zaterdag is dat veranderd. We hebben er bijna twee jaar op moeten wachten maar het sneeuwde weer eens! En goed ook. Doordat het de hele zaterdag iets boven het vriespunt bleef dooide er gelijk al aardig wat weg, maar desondanks vormde zich toch een sneeuwdek van 5-10 centimeter. Natuurlijk sta je dan als natuurfotograaf te trappelen om er met je camera op uit te trekken, maar door verplichtingen op zaterdag kwam er niet van. Maar vanmiddag dan toch het veld in geweest. Met een maat vertrokken ik per auto richting het oosten. Doordat de temperaturen vandaag een flink eind boven het vriespunt uitkwamen dooide er weer heel veel weg, maar toch bleef er vandaag nog genoeg liggen. Eerst zijn we in de buurt van de Zijde(fiets)brug gaan kijken en hebben daar wat landschapsfoto's gemaakt.

 

Toen we ons omdraaiden zagen we een prachtige zogenaamde zonneharp voor ons:

 

 

De blauwgraslandjes nabij de Zijdebrug waren ook nog met sneeuw bedekt. Bijzonder om te bedenken dat hier over enkele maanden ontzettend veel (bijzondere) planten hopen te bloeien! Bij gezondheid zal ik daarover in het voorjaar wel het één en ander plaatsen. Het is bij elkaar een heel klein gebiedje, maar zeer waardevol.

 

Een deel van het blauwgrasland

Een ander deel van het blauwgrasland

Broekse molen, Streefkerk

Zicht op Bleskensgraaf



 

Terwijl we hier stonden kwam een groepje knobbelzwanen aanvliegen. Tegen de donkergrijze lucht van een naderende bui aan stak het wit prachtig mooi af!

 

Knobbelzwanen

 

Na de Zijde was de Geerweg aan de beurt. Er was hier vrijwel geen gans te bekennen, iets wat je hier echt alleen bij een sneeuwdek meemaakt!

 

Polder Bleskensgraaf noordzijde, zicht op eendenkooi Streefkerk

 

Doordat de Donkse Laagten en polder Bleskensgraaf noordzijde vrijwel vogelloos waren, besloten we op zoek te gaan naar eventueel aanwezige kleine zwanen, in de buurt van Wijngaarden. De polders rond dit dorp herbergen vrijwel iedere winter grote aantallen van deze mooie soort. De kleine zwaan is een heel andere soort dan de bij ons zeer bekende knobbelzwaan met z'n rode snavel met zwarte knobbel. De kleine zwaan heeft een zwart-gele snavel zonder knobbel en is ook een stuk kleiner. De soort broedt in het hoge noorden van Rusland en de populatie brengt (deels) in Nederland de winter door.

In polder Klein-Giessen vonden we in een forse groep ganzen in totaal 21 kleine zwanen. Doordat de 'grasmat' bedekt is met sneeuw zijn de zwanen, en andere witte vogels als grote zilverreigers, verrassend moeilijk te vinden! 

 

Kleine zwanen

Kleine zwaan

 

Terwijl we door Wijngaarden verder reden kregen we een bericht van Jonathan Leeuwis dat langs de Wingerdse Steeg een groep van maar liefst 238 kleine zwanen zat! Wij weer rechtsomkeert en daarheen gereden. We hebben de vogels mooi kunnen zien. Ook op onderstaande foto is weer te zien hoe slecht de vogels opvallen, ondanks hun formaat. Vooraan in de groep zitten overigens een paar knobbelzwanen, te herkennen aan het grotere formaat, wat 'vuiler wit' verenkleed en rode snavel.

 

Kleine zwanen en knobbelzwanen

 

De ontdekkers van deze forse groep wisten nog een goede plek voor een steenuil in Wijngaarden. Als laatste zijn we daarheen gereden, en inderdaad liet de steenuil zich prachtig zien bovenop een schuurdak!

 

Steenuil

 

Na deze mooie waarneming reden we weer richting huis, het begon al te schemeren.

De sneeuwval van afgelopen zaterdag blijkt volgens de weersvoorspellingen geen echte binnenkomst van Koning Winter te zijn, maar dit hebben we vast!

 

 

 

 



Paddenstoelen in het Alblasserbos

Een bezoek aan de tandarts zou me vanmiddag langs het Alblasserbos voeren, gedeelte Oud-Alblas. Ik was benieuwd of en hoeveel paddenstoelen er daar op dit moment te zien zouden zijn, dus ging de camera mee in de tas.
Op de terugweg van de tandarts bleek ik nog wel wat tijd over te hebben dus besloot door het bos te fietsen. Het was vanmiddag nogal donkergrijs buiten, met een flink aantrekkende wind. In het bos is het dan nog een flinke slag donkerder, maar het was in ieder geval droog. Door het donkere weer en omdat ik geen statief en macrolens bij me had, verwachtte ik er niet te veel van. Ik ben er overigens al een tijdje achter dat je van je rugzak, met eventueel regenpak en een bonk hout ook een aardig 'statief' kan bouwen :). In ieder geval heb ik uiteindelijk nog mooie plaatjes kunnen schieten!
Eenmaal in het bos vielen me al gauw groepjes gewoon fluweelpootjes op, op dode kleine boomstronken. Een mooie soort, onderstaande opnamen waren de mooiste in de serie.

Gewoon fluweelpootje

Gewoon fluweelpootje

 

Even verderop viel me een heel klein paddenstoeltje op die op een stam groeide. De naam hiervan weet ik nog niet.

 

 

Amper een paar meter verder kwam ik weer een paar leuke soorten tegen: de bruine en gele trilzwam.

 

Bruine trilzwam

Gele trilzwam

 







Tot nu toe had ik steeds met de fiets aan de hand gelopen, maar ik besloot om verder te fietsen, omdat ik anders voor het donker waarschijnlijk niet thuis zou zijn... Toch viel mijn oog na enkele honderden meters op een duo geweizwam die er haast om leken te schreeuwen om gefotografeerd te worden. Dus zat al gauw weer op m'n knieën op de bosbodem. Heb als achtergrond een met mos begroeide boomstam genomen, waardoor de geweizwammetjes er beter uit komen.

Geweizwam



Trouwens, 'gewei'zwam klinkt indrukwekkend, maar stel je er niet teveel bij voor. Ze zijn ongeveer een paar centimeter groot... Maar van dichtbij heel mooi!
Richting de uitgang van het bos fietsend reed ik nog even langs een plek waar ik bijna twee weken terug mooie echt judasoren zag staan, op een dode tak die op de grond lag. Toen had ik geen camera bij me. Ik was bang dat ze nu weg zouden zijn, maar ze stonden er tot mijn grote vreugde nog heel mooi bij!

Echt judasoor, vanaf zelfgebouwd 'statief'

Echt judasoor, vanuit de hand

 

Tot zover het paddenstoelen-avontuur in het Alblasserbos. In tegenstelling tot wat ik verwacht had waren er vele paddenstoelen te zien! Vast te danken aan het zachte en vochtige weer. Een aanrader aan iedereen om eens goed om je heen te kijken als je in het bos komt! Er is veel moois te zien...

Winters

Gelet op de temperaturen van deze dagen lijkt de titel van dit bericht niet echt handig gekozen. Superzacht is het gelukkig niet, maar koning winter wil nog niet echt in het zadel komen. Dit overigens tot vreugde van de ijsvogels en ander wintergevoelig gedierte :).
'Winters' slaat hier op de soorten en aantallen vogels die je op dit moment in de polder aan kan treffen. Ook in de tuin trouwens.
Vanmiddag weer eens op m'n fiets gestapt en een 'rondje Donk' gedaan. Vooral met de bedoeling om de ganzen, gelegerd in de Donkse Laagten, goed af te kijken op halsbanden en zeldzame soorten. Ik was nog maar een paar honderd meter van huis of de eerste leuke soort diende zich aan: vrouwtje brilduiker. Dit is zo'n soort die je als verrassing tijdens je winterse fietsrondje kan hebben. Echt zeldzaam is deze soort niet in de Alblasserwaard, toch is het altijd leuk om er ééntje tegen te komen, zeker in een polderslootje, zoals ik 'm vanmiddag zag. Eerst was ze actief aan het duiken, later ging ze zich uitgebreid zitten poetsen. Had geen bijster goede vogellens op m'n camera (18-135 mm), maar heb toch niet te klagen over de plaatjes die ik kon maken:

 

Begon goed dus. Even verder bleek het gebied rondom de Heiweg geen bijzonders op te kunnen leveren vandaag. Het kan ook niet altijd feest zijn natuurlijk.

Weer wat verder kwam ik bij een locatie waar sinds enkele weken weer regelmatig ransuilen gezien worden. Op deze plek zijn jarenlang soms veel ransuilen gezien, maar juist de laatste paar jaar kwamen er vrijwel geen waarnemingen meer vandaan. Leuk dus dat er toch weer of nog wat ransuilen op deze plek huizen. Zelf zag ik deze fraaie soort voor het laatst op 13 mei 2011 op deze locatie, vandaag zag ik er weer één:

 

 

Hier vlakbij zat ook een forse groep van vele honderden kieviten, waar ik nog een kemphaan tussen vond. Tot hier toe geen slechte oogst dus.

Voor zover ik over polder Bleskensgraaf noordzijde kon kijken zag ik geen ganzen. Fietsend over de Geerweg viel me een betonnen duiker op die uit de slootkant stak. Ik zag er wat mos en kleine paddenstoelen op staan, dus liep er even naartoe. Uiteindelijk leidde het ertoe dat ik daar een poos op m'n buik gelegen heb om de boel te fotograferen; prachtig die minilandschapjes! De soort paddenstoel ben ik nog niet uit, maar mooi was dit kleine tafereeltje wel:

 

 

Het grootste deel van de ganzen bleek vandaag in polder Zevenhoven te zitten, met eindelijk flinke aantallen brandganzen, die tot nu toe flink schaars was in deze omgeving dit seizoen. Tussen deze duizenden ganzen kon ik geen zeldzame soorten of halsbanden vinden. Wel vond ik een brandgans met pootringen, die vrij dichtbij liep. Ik kon 'm bijna aflezen, tot die in wat hoger gras ging lopen, waardoor de ringen vrijwel niet meer te zien waren. Een 'jammer maar helaas' momentje. Toen ik op de Achterdijk fietste zag ik in polder Streefkerk nog een forse groep ganzen zitten, met name kolgans. Hier vond ik een zwarte halsband met de code SUN. Thuis heb ik op geese.org deze halsband ingevoerd, en het bleek een mooie vangst te zijn! Het is namelijk een vogel van minstens 10 jaar oud, en dit was de eerste keer dat deze vogel in de Alblasserwaard gezien werd! Daar kwam nog bij dat deze vogel twee dagen eerder nog in Friesland gezien was. In het kader van: de natuur verrast altijd...

Ondanks dat er haast geen bloeiende planten en insecten te zien zijn, maken bovenstaande waarnemingen een grauwe kille winterdag toch goed!





Nieuwe camera testen

Begin deze week heb ik een nieuwe camera gekocht en binnengekregen, de Canon EOS 70D, met de 18-135mm iS STM lens. Een geweldig apparaat! Het toestel is o.a. voorzien van een sensor van 20,2 Megapixel, draaibaar scherm met touchscreen, 'waterpas' in de zoeker of op het scherm en ook de Wifi-functie is erg handig, hiermee kan de camera met de smartphone op afstand bediend worden.

Canon EOS 70D

Hiermee zal m'n vorige camera, de 1100D, in een stoffige donkere hoek belanden en gaan dienen als reserve, na zo'n 25.000 opnamen is die zachtjes aan wel toe aan z'n pensioen ;). Maar heb ruim twee jaar met veel plezier hiermee gefotografeerd!

Gisteren was het 's ochtends nogal rauw weer, 's middags klaarde het flink op en bleef het vrijwel droog. Mooi weer om de eerste plaatjes te schieten met de 70D. In deze tijd van het jaar zijn er weinig macro-onderwerpen te fotograferen, bloeiende planten zijn er erg weinig en met de paddenstoelen is het ook een beetje over. In polder Blokweer kwam ik eerst een flinke groep ganzen tegen. Zover ik met m'n verrekijker kon zien zaten er geen 'gekke' soorten of halsbanden tussen.

Kolganzen, polder Blokweer

 

Door het heldere weer besloot ik om wat landschapsfoto's te nemen. Daar zijn er, in tegenstelling tot veel fotomateriaal van vele soorten planten en dieren, tenslotte helemaal niet veel van in de Alblasserwaard.

 

 Heiweg, Oud-Alblas

 

Achterwaterschap

Achterwaterschap, zicht op de Zijde

Kinderdijk, vlak na zonsondergang

Kinderdijk, vlak na zonsondergang

 

De eerste kennismaking met m'n nieuwe camera deze middag is goed bevallen. Het toestel kan razendsnel zijn, en heeft vele mogelijkheden, bijvoorbeeld wat AF-punten en Iso betreft. Het gebruiksgemak is ook groot, en alles is overzichtelijk.

Kwaliteit van de beelden is natuurlijk het belangrijkste, en ook daarover ben ik tot nu toe zeer tevreden.

De eerste indruk is dus erg goed, en ik hoop dat ik met deze camera nog vele (tien)duizenden mooie beelden kan maken!
 

'Gewoon' rondje polder...

Daar istie dan: m'n eerste blog. Laat ik beginnen met een kort fietsrondje door de polder. Een rondje van ongeveer een uur wat ik, met name de afgelopen paar maanden, heel vaak fiets. Dat rondje voert langs een klein (Alblasser)bos, een stuk van het Achterwaterschap (gegraven boezemkanaal), polder Kortland, Blokweer en Oud-Alblas noordzijde en de Boezems van Kinderdijk. Lekker gevarieerd dus, en heb tijdens deze fietstochtjes al veel leuke dingen gezien. Om een paar dingen te noemen: patrijzen, dwerggans en bladkoning. Maar er zitten dan wel behoorlijk wat uren in...
Begin november zijn een paar dagen tot maar liefst drie velduilen waargenomen in polder Oud-Alblas, waar ik met dat fietsrondje langskom. Ondanks intensief zoekwerk rond die tijd heb ik er slechts één gezien, vlak voor het donker werd zag ik nog net een velduil-kop boven wat slootvuil uitsteken. Geen geweldige waarneming, maar goed het was er wel één. En een velduil zien is altijd geweldig! Zeker omdat ze in deze streek alleen in de trektijd en soms in de winter waargenomen worden. Doordat 2014 een geweldig muizenjaar was, hebben uitzonderlijk veel velduilen gebroed in Nederland en zijn er tot nu toe ook in het najaar bovengemiddeld veel gezien, ook in de Alblasserwaard, waaronder dus die eerder genoemde drie exemplaren.
Terug naar dat fietsrondje: gisterenmiddag maar weer eens op de fiets gestapt. Niet in het lekkerste weer van de wereld, want met een temperatuur die daalde tot -2 graden Celsius, en vooral in combinatie met de stevige NO-wind, was het niet echt aangenaam te noemen. Echt veel verwachtte ik er dan ook niet van die middag. Na een paar kilometer zag ik een flinke groep kolganzen en grauwe ganzen zitten in polder Oud-Alblas noordzijde. Deze groep is daar al zeker een maand aanwezig, en probeer er steeds een halsband tussen te vinden, wat tot nu toe nog niet gelukt is. Terwijl ik door m'n verrekijker naar die ganzen sta te kijken, hoor ik opeens naast me een 'prrrt'-geluidje, onmiskenbaar ijs- of sneeuwgors! Twee prachtige soorten die flink zeldzaam zijn in de Alblasserwaard, met name de sneeuwgors. Beide zijn uitgesproken kustvogels in de winter. Ik kijk links van me en zie twee kleine vogels aan komen 'stuiteren'. Als ik m'n verrekijker erop richt laat ik die van schrik weer zakken, want daar zie ik twee prachtige sneeuwgorzen langs vliegen!! Heerlijke waarneming! M'n camera had ik helaas niet paraat en een plaatje schieten lukt dan ook niet.
Met een voldaan gevoel fiets ik verder en kom in de buurt waar drie weken geleden eerder genoemde velduilen gezien waren. Op dat moment denk ik totaal niet aan een velduil, want die waren al een tijd niet meer gezien immers. Tot ik opeens twee aparte silhouetten zie opdoemen uit de grijzigheid. Velduilen! Weer een adrenalinestoot door m'n lijf. Ze laten zich ge-weld-dig mooi bekijken. Eerst blijven ze een minuut of tien laag boven m'n hoofd hangen, waarbij er één kort op een paaltje gaat zitten, gelukkig was ik nu wel op tijd met m'n camera...

 

 

Door het erg grijze en donkere weer is de fotokwaliteit helaas niet denderend, maar ben zeker tevreden. Even later zitten ze allebei aan de grond, en kunnen nog enkele vogelaars deze prachtige vogels bekijken.

 

 

 

Na een halfuurtje van deze twee prachtige vogels genoten te hebben besluit ik weer op huis aan te gaan. Stijf van de kou, maar met twee sneeuwgorzen en twee velduilen heb ik voorlopig niks te klagen! Zoiets weet je nooit van tevoren, dat is het leuke ervan. Het is op het goede moment op de juiste plek zijn...